Toplička ulica, ovaj deo grada desno od Kamenog korita stari Užičani i danas zovu Džamija. Za vreme Otomanske okupacije na ovom mestu bila je najveća džamija u Užicu, “Šehova džamija”. Odlaskom Turaka (islamiziranih Srba) 1862. iz Užica, džamija je porušena i jedan deo građevinskog materijala užički trgovci Jokanovići su upotrebili za izgradnju svoje kuće sa kafanom. Krajem 20. veka, prilikom izgradnje vojnih stambenih zgrada u Topličkoj, iskopani su temelji džamije-crkve, ali Zavod za zaštitu spomenika iz Kraljeva nije imao sluha da zaštiti ovo kulturno dobro.
Ogromni kamioni su zasuli temelje šoderom i tu je napravljen parking uz vojne zgrade. Pre izgradnje kompleksa tih stambenih zgrada, ovaj deo starog Užica je porušen. Na fotografiji se vidi taj deo Užica, gde su bile kuće Macarevića, Pantelića, Sparića, čuvenog Pera Bakića narodnog vidara. Tu je bila i staza kojom se dolazilo do igrališta „nad prodavnicom“.
Godine 1989. Brana Vujošević, nastavnik iz Užica, obavestio je Zavičajni muzej da je na gradilištu na Rosuljama, na delu zvanom „Džamija“, između ulica Cerske i Topličke i Nosilaca Albanske spomenice, nađen neobičan veliki kameni zid koji su radnici počeli da ruše. Ekipa užičkog Muzeja pregledala je zid i odmah obustavila dalje radove rušenja. Nažalost, deo zida bio je uništen tokom radova koji su vršeni godinu dana ranije. Na ovom mestu kad su počeli radovi, iako je to njegova obaveza, izvođač radova nije obavestio ni užički Muzej, ni Zavod za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva. Tek nakon izlaska arheologa iz Muzeja dolaze stručnjaci iz Kraljeva.
U razgovoru Televizije 5 sa kustosom iz Narodnog muzeja, Zoranom Jančićem, zabeleženo je: „Deo grada na kome je otkriven zid zove se Džamija, a po predanju tu je bila 1800. godine crkva Ružica, koja je kasnije pretvorena u Šehovu džamiju. O toj građevini pisali su i Miladin Radović u Samoukom rukopisu i dr Rade Poznanović u Užičkom zborniku iz 1980. godine u tekstu „Zapisi i sećanja o starom Užicu i poslednjim užičkim džamijama“.
„Radović piše za Šehovu džamiju da je ’bila u svom vejeku tri pita crkva, a tri puta džamija’, da je po legendama Šehova džamija nekada bila crkva Ružica. Crkva Ružica potiče iz doba Nemanjića i remek je delo stare tehnike zidarstva. Još uvek u Beogradu, na Kalimegdanu, postoji crkva istog imena posvećena rođenju Bogorodice. Postojala je i još jedna u Peći, ali ni ona se više ne koristi. Na našu veliku žalost, ne zna se kome je bila posvećena užička Ružica.“
Zoran Jančić je naglasio da je Miladin Radović još kao dečak ulazio u Šehovu džamiju i peo se „uz tulbe“.
Sudbina Crkve Ružice, ili Šehove džamije 1876. godine, našla se u rukama tadašnjeg predsednika užičke opštine Ilije Jokanovića. Po njegovom naređenju, ovaj istorijski spomenik je srušen. Od njenog tesanog kamena i sige sazidana je nova kuća Ilije Jokanovića na Slanuši. Ona je imala mehanu u prizemlju, a nalazila se gde je danas GKC, delu grada na Slanuši koji je potpuno promenio izgled.
Kustos Jančić je istakao da su do 1970. godine bile vidljive kamene ploče koje su poticale iz poda crkve Ružice, koje su pokrivene asvaltom kada je uređena raskrsnica na Slanuši.
„Zid na koji se naišlo po svoj prilici je možda podzid, ali neobičano masivan i čvrsto zidan od kamena Tesanika. To su dve vrste kamena – ružičasti sijent i tamno sivi kamen. Zid je bio debljine oko 140 santimetara, bio je visok 3, a dug oko 6 metara.“ istakao je Jančić.
Na fotografiji koje je Jančić uradio 1998. godine vidi se osnova minareta koji ima hrastove potpornike i oni su bili baš tamo gde i zidovi crkve Ružice.
„Poznato je da su srednjovekovne crkve u Srbiji u doba njene potpune državne samostalnosti pravile na dominatnim mestima, kao što je ona na Rosuljama, i ta činenica potvrđuje naše mišljenje da je na tom mestu bila crkva Ružica. Međutim, i pored toga što naš narod drži do svoje tradicije, on je ostao bez jednog svog veoma vrednog spomenika, koji je nestao pred naletom ’savremene arhitekture’. To je bez sumnje, postupak koji zaslužuje svaku osudu, a o posledicama po našu kulturnu baštinu da ne govorimo. Očigledno je da je sve drugo preče“. Završio je Jančić.
Tako su te 1998. nestali poslednji tragovi od srednjovekovne crkve Ružice.
