Lazićeva fotografija Lautnera – Miloša Vojinovića s buketom cveća nastala je u Užicu 1942. godine, a boju joj je dao decenijama kasnije naš Doman.
Lautner glavni instruktor u jedriličarkoj školi na Zlatiboru u “Švajcariji”, zaljubio se u ćerku Andrje Mirkovića, poznatog užičkog trgovca. Našao je načina da je poseti u Adrijinoj kući u Užicu, dole blizu današnje Prve osnovne škole.
Srbo Aranđelović se sećao: “Desilo se da sam ja bio taj koji je doveo Lautnera u kuću u kojoj je započela velika ljubav, koja se završila brakom između Lautnera i Nade Mirković. Možda je vredno pomenuti da kasnije, negde u decembru 1941. godine, kad su glave letele kao bezvredne tikve, Lautner je jedne noći izvukao mene i četiri druga iz nemačkog zatvora.”
Nisu Andrija Mirković i Lautner spasili samo Srba Aranđelovića. Jednom prilikom, te 1941, u raciji onoj kada su privodili po onom sistemu 100 Srba za ubijenog i 50 za ranjenog Nemca, uhvaćeni su igrom slučaja na ulici kod “Parčića” i moj đed Vitomir Kovačević i otac Vlajko. Pred samo streljanje u Krčagovu, Andrija ih je uz nesebičnu pomoć zeta Lautnera, izvukao iz kolone. Da to ne bi, ne bi sada ovo čitali. Zato ću posvetiti dužnu pažnju Lautneru, čiji je grob gore na groblju Dovarju, a prema onome što je istraživao naš lokalni istoričar i publicista, sada na žalost pokojni, Đorđe Pilčević Pilac.
Oženio se Nadom Mirković i 1941. prešao u pravoslavnu veru, pokrstivši se u manastiru Žiči, kada je dobio srpsko ime Miloš Vojinović.
Kada je počeo Drugi svetski rat, pristupio je Srpskom dobrovoljačkom korpusu, gde je, pošto su ga i Nemci smatrali za sposobnog oficira, dogurao do čina kapetana.
Dok mu je jedinica bila stacionirana u Bajinoj Bašti, pomagao je izbeglicama iz Bosne da pobegnu od ustaškog noža i zverstava koje su činili. Tom prilikom, pošto je bio zaljubljenik u fotografiju, fotografisao je te izbeglice.
Devedesetih, pokojni Pilac je u Čačku posetio oca Platona Milojevića, koji je bio iguman i starešina manastira Rača, kod Bajine Bašte, od 1939. do 1949. godine. Taj isti iguman je uspeo da sačuva tokom Drugog svetskog rata Miroslavljevo jevanđelje, zakopano ispod kamenih ploča oltara manastirske crkve. On je Pilcu poklonio fotografiju žene izbleglice, objavljenu u Novom vremenu 1942. Po njegovim rečima, tu fotografiju mu je dao lično Lautner, a na njoj je pisalo „Snimio M. Vojinović“.
Ta fotografija je poslužila poznatom predratnom autoru, karakturisti i jednom od osnivača „Ošišanog ježa“, Dragoslavu Stojanoviću, da napravi poznati plakat „Majko Srbijo, pomozi!“. Na žalost, Stojanovića su nove vlasti streljale 1945. godine.
Prema istraživanju našeg istoričara, doktora istorijskih nauka, Nedeljka Radosavljevića iz Seče Reke, nakon što su „Dražini četnici“ počeli da pale polja pšenice, kako ona ne bi bila isporučena u Nemačku, poslate su ljotićevske snage da ih u tome spreče. Ljotićevci su se 23. septembra 1943. spustili sa Varde i upali u četnički džep. Lautner je pronađen ranjen u jednom kamionu, gde su ga i dokrajčili. Četiri dana kasnije, Nemci su pokrenuli veliku ofanzivu na Seču Reku, četnici su se branili dok su imali municije, a onda su se povukli ka Jelovoj Gori. Celo selo je nakon toga zapaljeno.
Lautnerova udovica, Nada, živela je nakon rata, kao i njene sestre, u Beogradu.
