U Titovom Užicu ovoga meseca su igrali filmovi: “Zelena magija”, “Velika turneja”, “Prelaz preko Rajne”. U Domu: “Idiot”, “Kradljivci dragulja”, “Drug predsednik centarhalf”, “Mata Hari”. Najviše Užičana je privukao film “Mata Hari” o čuvenoj špijunki, sa Gretom Garbo u glavnoj ulozi.
U “Vestima” su se pojavili zanmljivi podaci: U užičkom srezu se svaka tri minuta rodi po jedno dete. Svakih trinaest minuta umre po jedan stanovnik. U toku godine se razvede u proseku 60 brakova, a sklopi 230. U sredskom sudu prodefilovalo je 110 ljudi dnevno, tuženih, tužilaca i svedoka. Za godinu dana je kroz sud prošlo više građana nego što je Titovo Užice imalo tada stanovnika. U Titovo Užice je godišnje stizalo skoro dva miliona pošiljki, tačnije 5937 dnevno. Mesečno se u proseku obavljalo 102.000 telefonskih razgovora ili dnevno 3400. Užičani su za novogodišnje praznike poslali prosečno dnevno 17.000 čestitki, svaki građanin je poslao po osam… Da na području Užičkog sreza postoje 123 biblioteke u kojima je 131.140 knjiga, da su u toku godine izdale na čitanje 114.889 knjiga. Da ima 14 bioskopa, 8131 radio, a u Opštini Užice 33 televizora. Najčitanije novine su bile: “Politika”, “Borba”, “Vesti”, “Ilustrovana politika”. U srezu je tada radilo blizu 100 kulturno umetničkih društava, koji su zajedno imali 4000 članova. Ova društva su u toku sezone imala 438 nastupa u kojima su se najviše istakle dramske sekcije. Da Titovo Užice ima 6.922 učenika i studenata.
Metaloprerada je osvojila proizvodnju bojlera, koji su se zvali popularno “Era” i proizvodili su se u varijanti 30, 50 i 80 litara. Planirali su da za godinu dana proizvedu 3500 bojlera.
Objavljeno je da će se na Partizanskim Vodama graditi moderan hotel, koji će imati 108 ležaja i salu od 400 mesta.
I ove godine je održan koncert Osnovne škole “Dušan Jerković” u punoj sali Doma JNA. Horom od 130 članova je dirigovao nastavnik Miloš Broćić.
Doneta je odluka da se gradi Ferijalni dom u sklopu plaže, onda su to zvali “ferijalno prihvatilište”.
Posle četiri dana javnoga pretresa krivično veđe suda u Titovom Užicu izreklo je 23 decembra, nemačkom državljaninu Hansu Kolu koji je u toku 1942. i 1943. bio šef organizovane jedinice nemačke obaveštajne službe. Za zločine koje je vršio nad civilnim stanovništvom, Kol je osuđen na 11 godina strogoga zatvora i konfiskacijom imovine. Sud je imao u vidu da mu se sudi posle 20 godina, da ima 51 godinu, da je fizički ruiniran, da izdržava svoju porodicu, da kazna ne sme da bude odmazda, nego treba da služi kao vaspitno sredstvo. Sudskim većem je presedovao Đorđe Đurić. Bio je ovo veliki proces, jedan od najvećih posleratnih procesa u užičkom sudu…
Kakve su bile sudije i pravnicu u Užicu ovoga već kasnog posleratnog vremena? Pokušaću na osnovu sećanja mojih sagovornika da ostavim na ovom mestu za budućnost kratak pasus pun imena posleratnih Užičana, koji su brinuli o pravdi.
Mnogi se slažu da je jedan od najumnijih bio Bogdan Filipović, pastorak Andrije Jevremovića iz Čajetine, koji je bio u nemačkom zarobljeništvu, pa predsednik Sredskog suda u Užicu, a zatim u Krujevcu i sudija višeg Privrednog suda u Beogradu. Sledeći, Josip Stefanović iz Ravni, sudija Okružnog suda u Užicu i njegova supruga Rada, zamenik okružnog tužioca u Užicu. Tihomir Tiko Selaković, sudija Okružnog suda, koji je diplomirao pred Drugi svetski rat i odbio da radi za vreme okupacije, i njegov brat Bude, zamenik tužioca u Užicu; Dobrica Lazić, sudija Okružnog suda; Đorđe Gudurić, okružni sudija; pomenuti Đorđe Đurić, zatim Mlađo Marković, istražni sudija Okružnog suda u Titovom Užicu; Robert Vencl sudija okružnog suda. Relja Jezdić, sudija Okružnog suda; Rade Paunović, predsednik Sredskog i suda; čedo Mladenović, predsednik Opštinskog suda u Prijepolju, sudija Okružnog suda u Titovom Užicu i predsednik Okružnog privrednog suda (2003.) Iste godine, najstariji živi fudbaler “Slobode”; Milan Cerović, predsednik Okružnog privrednog suda. Milan Cvijović, sudija, Opštinskog suda, navijačka legenda užičke “Slobode”; Bratislav Radosavljević, sudija Opštinskog suda – užička šahovska legenda; sudija Miodrag Stevović, koji je sudio u procesu Radmilu Lavrenčiću, prvom direktoru fabrike automobila u Priboju.
U tužilaštvu su bili veoma cenjeni: Miodrag Trifunović, okružni tužilac, ministar pravde Srbije, savezni poslanik i sudija Ustavnog suda; Velimir Bogavac, okružni tužilac; Radoje Milivojević, zamenik okružnog tužioca; Dragoljub Gugi, sredski tužilac, čiji je sin beogradski advokat, poznat po tome što zastupa stranke u takozvanim “vrućim” slučajevimam, kao što su finasiske afere Dafine i Jezde.
U novije vreme tokom devedesetih i početkom 21. veka pomenuću Ostoju Markovića, sreski i okružni tužilac; Sreto Jovanović, sredski i okružni tužilac; Milosav Krstonić, sudija Sredskog suda, a onda ugledni novinar.
Obrad Cvijović, predsednik Okružnog suda u Užicu, Okružnog suda u Beogradu i sudija saveznog suda jednom prilikom je rekao: “Moja karijera jeste verovatno bila sjajna. Voleo sam svoj posao. Mojoj prirodi je odgovarao poziv sudije. Uvek sam bio realista. Proveo sam ceo vek u pravosuđu i nikad nisam doneo nezakonitu presudu. Nikad mi niko nije došao da naredi kako da presudim, što je moj veliki uspeh. Verujte mi da je tako. Počeo sam karijeru kao sudija Opštinskog, pa Okružnog suda u Prijepolju, zatim u Užicu. Potom sam u Beogradu bio zamenik Republičkog javnog tužioca, pa predsednik Okružnog suda koji je bio najveći sud u zemlji sa 100 sudija i 540 zaposlenih. Završetak moje karijere bio je Savezni sud. Tamo sam proveo 8 godinja , a pola od toga kao predsednik Krivičnog odeljenja. To je bila najveća sudska instanca u državi. Odatle sam otišao u penziju.”
Zatim Dragan Kovačević Žabac, sudija sredskog i okružnog suda; Milić Tomanović, okružni sudija, predsednik Okružnog suda, sudija Vrhovnog suda i Saveznog suda, i Čačanin Dragoslav Bogićević Šeri, koji je Užicu bio predsednik Sredskog i Okružnog suda i sudija Vrhovnog suda.
Otvorena je prva poljoprivredna apoteka. Poznati užički bogataš Aleksa Ako Orlović je krajem 19. veka izgradio prvi užički Hotel “Orlić” sa resturacijom u prizemlju. Zgrada se nalazila iza nove pošte, na samom početku ulice koja vodi na Megdan prema nekadašnjoj kafani “Truman”. U njoj je decenijama bila veoma snadbevena poljoprivredna apoteka. Ova nekada lepa zgrada je jedna od poslednjih srušenih koje su pokazivale kako se nekadašnja turska kasaba polako pretvarala u “evropejsko Užice”.
Pojavila se knjiga “Užička Nahija” Stevana Ignjića.
Dogodila se saobraćajna nesreća na putu Užice – Požega, kod Gorjana. Ristivoje Ristivojević, šofer autoprevoza u kamionu marke “Om”, natvarenim sa 7 tona bakra, je na prvoj krivini iza Gorjana prema Požegi naleteo je na “Raketin” (nekadašnja “Lasta”) autobus marke “Fap”, pun putnika, kojim je upravljao Miroslav Đurić. Od direktnog sudara oba autobusa su bila veoma oštećena, pet putnika je teže povređeno. Najteže je bio povređen šofer Ristivojević, koji je i bio kriv za nesreću.
