Jazovi su dva užička, pomalo mistična vodena kanala, koji su dovodili vodu od sredine plaže, preko Lugova, do Zrnove i Dragove vodenice. Voda oba jaza razdvajala se na kraju Lugova. Desni jaz, koji dovodi vodu u Zrnjovu vodenicu, izgrađen je 1863. godine. Do Dragove vodenice vodi levi jaz, izgrađen 1823. godine, od Međaja prema plaži. Između jazova vodi put, kojima mogu proći kola. Voda u jazu Dragove vodenice je bila čista, pa je na kraju jaza između dva svetska rata napravljeno kupalište. Na jazu Zrnjove vodenice bile su tabačke radionice.
Zrnjo i Drago, vlasnici vodenica, obezbeđivali su potrebnu količinu vode za jazove, tako što su u koritu reke podigli pozidu do 60 centimetara, dužine 150 metara. Pružala se koritom reke uz desnu obalu, od Feniksove česme do mesta zvanog Kod debele vrbe, koje je bilo iznad restorana “Plaža”, odakle je išla voda za jazove. Kad je 1960. godine Đetinja pregrađena betonskom branom i izgrađena današnja Plaža, voda sa jazova sprovedena je preko ustave pored restorana “Plaža”. Kroz Jazove 1974. prolazi trasa pruge Beograd –Bar. Na kraju 20. veka, ovaj deo Užica menja namenu i svoj izgled. Danas su Jazovi deo mesne zajednice Centar, poslovno stambena četvrt sa zanaskim radnjama, restoranima sa lepim baštama.
Za vreme Turaka, po zapisu putopisca Čelebije, na ovom prostoru je bila Musala, park za šetnju. Posle srpskih ustanaka i iseljavanja Turaka 1862, ovaj deo Užica je zapušten. Među prvima na Jazovima je adaprirala stari turski han porodica Zotović, a zatim su tu izgradile kuće druge stare užičke porodice. Tako je nastalo naselje iznad nekadašnjih jazova. Na mestu Zotovića kuće izgrađena je pošta, a na jedinom preostalom jazu par auto perionica, auto mehaničarske radionice, ugostiteljski objekti, ribnjak i rekreativni teren za male sportove. U blizini pruge je Robna pijaca “Međaj”, koju Užičani zovu “Buvljak”. Umesto drvenim mostom, u Jazove se od 2009. stiže betonskim, tipskim “Rakića mostom”.
