Ovoga marta u Opštini je odlučeno da generalni urbanistički plan izgleda ovako: Glavni gradski centar sačinjavaju Trg partizana, ulica Maršala Tita (glavna) i prostor ka stadionu i Železničkoj stanici (staroj ćirinoj). Školski centar obuhvata Trg Slobodana Penezića Krcuna (danas Svetog Save), Miloša Velikog i Heroja Luna. Bolnički centar zadržava prostor u kome se i tad nalazio, planirali su da se tu i razvija. Za poslovnu zonu bio je predviđen prostor u Krčagovu i prigradskom naselju Sevojna. Za zonu gradskog zelenila, sporta i rekreacije predvideli su prostore Velikog i Malog parka, Trg Slobodana Penezića Krcuna, park na Dovarju, sportsko rekreativne objekte stadion i buduće rekreativne centre Turica sa jezercetom u Međaju.
Ovoga marta u T. Užicu su se najviše tražili “Silver” žileti i kafa. Trgovinsko preduzeće je izašlo u sustret onima koji su se žalili, naručivši 100.000 “Silver” žileta i potpisujući ugovor za 1966. godinu sa uvoznikom kafe. Sporazumom između “Rakete” i trgovinskog preduzeća “Terazije”, dotadašnja prodavnica “Delikates” na Trgu partizana preuređna je u Turist biro. Nakon toga, Turist biro je dobio i sopstveni nov autobus, u kome je bilo 37 sedišta. Ovaj autobus je služio za vikend ture.
Zavod za urbanizam je odbjavio da je usvojena lokacija novog naselja u Sevojnu. Predviđeno je da se naselje nalazi severno od Valjaonice između školskog centra i samačkih domova. Radilo se o individualnoj gradnji prizemne zgrade, suteren i sprat. Odluka je bila da se podižu samo stalni objekti u nizovima. Naselje treba da ima 41 zgradu, oko kojih su travnati tereni, objekti za predškolsku i školsku decu. Urbanisti su najviše računali da će tu živeti radnici Valjaonice.
Po Užicu se pričalo da je proslavljeni fudbalski as Boškov došao Užice:
– Doš’o Boškov?
– Nije.
– Jeste.
– Kad je došao?
– Danas sam ga video.
Stavarno je bio došao Boškov. Ali ne Vujadin, Već Predrag Boškov, obućar koji je otvorio radnju na Dovarju.
Tada jedan od najboljih poljoprivrednih proizvođača je bio Milovan Milivojević iz Sevojana. Bavio se proizvodnjom ranog povrća. Uspeo je za sezonu da proizvede toliko zelene salate, da je po jedna mogla da pripadne svakom stanovniku Užica.
Ovoga marta u bioskopu Partizan su igrali filmovi: “Sajam vragolana”, “Slatka Irma”, “Soldatuše”, “100.000 dolara na sunce”, “Neprijatelj”. U Domu: “Opasni put”, “Bagdadski lopov”, “Bravados”, “Moja draga Klementina”, “Njihalo strave”. Na nas klince najveći utisak je ostavio horor rađen po priči Edgara Alana Poa, neki od nas su noću posle ovog filma imali noćne more i skakali uz dreku u krevetu.
Sem Brolovog orkestra u Gradskoj, muzika je svirala u Hotelu “Zlatibor”, u Reastoranu “Plaža” svako veče, sem ponedeljka. Petkom su bile igranke na „Ferijalnom“ na plaži.
U Bioskopu “Partizan” održano je veče, pod nazivom “Kafu mi draga ispeci”. U programu su učestvovali Predrag Gojković Cune, Zora Drempetić, Živan Saramandić, komičar Ljuba Stepanović. Sve ih je pratio orkestar Toše Elezovića.
Bilo je sve više para. Petnestog marta otvorena je nova, Iinvesticiono – komercijalna banka. Primala je depozite po viđenju od društveno – pravnih lica u depozite sa otkaznim rokom; vodila je žiro račune privatnika; davala kratkoročne kredite svih vrsta i namena; davala investicione kredite za trajna obrtna sredstva i za ulaganje u osnovna sredstva; kredite za stambenu i komunalnu izgradnju; davala devizne kredite, potrošačke i sve vrste kredita građanima. Lepa vremena…
Izvršena je integracija “Savremenog doma” i zanatskog komunalnog preduzeća “Centar”. Ovom integracijom “Savremeni dom” je najpovoljnije rešio pitanje poslovnih prostorija, osnovnih sredstava zbog kojih se dosada uvek nalazilo u teškoćama.
Preduzeće “Staklo” iz Beograda otvorilo je prodavnicu na Glavnoj ulici br 45, zgrada na raskrsnici kod muzeja. “Partizanova zgrada”, koja se danas nalazi kod centralnog ulaza u “Zeleni pijac” i ispred koje je cvetna pijaca, mislim da je još uvek tako zovu, jedna je od prvih posleratnih užičkih stambenih zgrada i u svom prizemlju imala je dva veoma lepa poslovna prostora. U jednom je nekada bio “Radio centar” a u drugom “Stakloplan” kako su Užičani zvali jedanu od zantskih radnji.
U isto vreme, “Raketa” je dobila novog direktora, Todora Damljanovića dotadašnjeg presednika Opštinskog sindikalnog veća T. Užica.
U jednom odeljenju u užičkoj Gimnaziji, od 34 učenika, nijedan nije imao pozitivan uspeh. Šteta što to u Ripli knjizi nikada nisu saznali.
I ovoga meseca desila se novina u Turist birou. Na uslugu građanima kupljen je jedan folcika koga su mogli iznajmljivati na vremenski period od sat i dava ili kolko već ko želi. Uslov je bio samo jedan, vozačka dozvola.
