U neobjavljenom rukopisu, “Slike starog Užica”, Aleksandar Milojević piše:
“Sa kraja varoši od Terazija, sa zvonare stare osnovne škole, čuje se jednačito, tanko i zvonko lupanje malog zvona, ali i tako iz daljine da se čini, kao da dolaze iza onih dalekih brda i bregova, ali još dalje, čak sa onoga “drugog sveta”.
Galameći i gestikulirajući, u omanjim grupicama, trče ulicom od škole ka pijaci, dečaci i devojčice, sa torbicama o ramenu ili sa bukvarom i tablicama (pod miškom) o kojoj vise o kanapu i klate se legišter i sunđerče.”
Na fotografiji se vidi na krovu Prve užičke osnovne škole zvonara, u lepoj drvenoj kupoli. Za izgradnju škole zlatnike je namenio dobrotvor Ilija Nerandžić. Kasnije je dograđen sprat, kada je zvonara razmontirana i kada su skinuti stubovi sa ulaza, koji su bili poreklom sa nekadašnjeg manastira “Rujno”. Sasvim desno se vidi jedan fenjer na stubu, takva je bila javna rasveta u Užicu pre izgradnje električne centrale. O njoj su se brinule “Fenjerdžije”. Levo je bandera za telegraf, a ispod i komora za prateći telegrafski uređaj.
