Film je bio star trideset godina pre nego je dobio ton. Ipak, od samog početka, trudili su se da slici dodaju zvučnu pratnju. Postojali su komentatori filma ili muzička pratnja klavirista, orkestra, tadašnjih gramofona. Prvi komercijalni zvučni film „Pevač džeza“ snimljen je godine 1927. Uspeh kod publike motivisao je gotovo sve filmske studije da snimaju “ton filmove”.
U Užicu Dragutin Aranđelović sa ženom Filkom 1928. godine, na užičkoj Donjoj čaršiji, u zgradi kafedžije Srećka Todorovića na spratu, dok je kafana bila u prizemlju, otvaraju bioskop “Luksor”. Luksor kao i drugi užički bioskopi prikazuje neme filmove uz klavirsku pratnju.
Francuski pevač i glumac, Moris Ševalije, zaštitni znak francuske muzičke komedije, koji je plenio šarmom pevačkog i glumačkog manira, 1931. godine snima film “Nasmejani poručnik”. Za godinu 1931/1932 na petoj dodeli Oskara, nominovan je upravo i film Moris Ševalijea “Nasmejani Poručnik”.
Godine 1934. Filka i Dragi Aranđelović odlučuju da njihov bioskop Luksor postane prvi užički bioskop u kome će igrati ton filmovi, nabavljaju i prvu svetleću reklamu “KINO”, koja blešti niz glavnu ulicu. Prvi ton film koji će prikazan u Užicu u Luksoru, bio je pomenuti francuski film “Nasmejani poručnik”. Moris Ševalije je stekao u Užicu veliku popularnost i bio prvi pevač koga su Užičani prihvatili preko filma.
U to vreme Užice je imalo još jedan bioskop – “Arenu” braće Grbić na “Lipi”, uz Popovića kuću, u kome su prikazivani i dalje nemi filmovi. Neverovatno je da obe zgrade, gde je decenijama bila prodavnica “Tara”, a i danas je Kadinjačina prodavnica, još uvek postoje iako je staro Užice većinom porušeno. Bilo bi lepo na tim zgradama naznačiti da su tu bili prvi užički bioskopi, kada već postoje.
