Dogodilo se tokom noći 6. i 7. 1996. godine u zaseoku Crkvari, u Sevojnu, izgorela je stara crkva brvnara, jedna od najstarijih crkava – brvnara u Srbiji, a najstarija u užičkom kraju. U to vreme bila je obrasla šipražjem, zapuštena… Kao da je ispričala svoju viševekovnu priču i postala nepotrebna vernicima. I baš kad su se Sevojničani najzad u dogovoru sa sveštenicima rešili da urede prostor oko crkve, ona je izgorela.
Po predanju „crkva je nastala kada je poslednji ariljski episkop Jovan, krenuvši na službu na Božić, bio ranjen od strane Turaka, i na putu vidarima ka Užicu nedaleko od mesta današnje crkve brvnare u Sevojnu mu je pozlilo. Osećajući da mu se bliži kraj, episkop je rukom pokazao na breg na kome želi da bude sahranjen. Vođeni rukom, pratioci su ga dovezli na volovskim kolima do tog mesta gde i izdahnu, a tu je i sahranjen. U znak poštovanja, izgrađena je crkva, a nije prošlo mnogo vremena Turci su je zapalili, pa je izgrađena nova.“
U jednom periodu ovo je bila i užička parohijska crkva, jer je u Užicu bilo zabranjeno bogosluženje (postojala je kapela u vladičinom konaku, ali nije bilo dopušteno bogosluženje). Maksim Evgenijević u svom živopisu, iz 1877. godine, kaže da je njegov otac Jevgenije napravio put od varoši Užica do crkve u Sevojnu, zasadio voće duž puta. Put je bio kaldrmisan i dug jedan sat hoda u toku koga su se putnici odmarali pored jedne česme (ispod Sarića Osoja). I danas se taj put zove „varoški put“.
Nikada se nije saznalo kome je ova crkva posvećena. Mnogi putopisci su napominjali da je patron crkve Sv. Arhanđel Mihailo, dok na antiminsu (antiminas – liturgijsko platno), koji datira iz 1722. godine, stoji na grčkom jeziku ispisano da je crkva posvećena Sv. Arhanđelu Gavrilu? S obzirom na to, da je crkva dva puta paljena od strane Turaka, pitanje je da li je starija prvobitna sevojnička crkva ili antiminas, jer najstariji pisani dokument o nastanku crkve datira iz 1712 godine? Da li je prvobitna sevojnička crkva nastala u 17. ili 18. veku? Ipak se smatra da je crkva-brvnara podignuta 1771-72. godine.
Koji dan pošto je izgorela sevojnička crkva brvnara, ali ne i trava i drveće oko nje, okupili su se užički i sevojnički sveštenici. Pozvana je i milicija i nadležni iz Regionalnog zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva, ljuti meštani. TV 5 Užice je snimila da su konstatovali da je „crkva izgorela“.
Da li je izgorela nehatom, ili smišljenom namerom, to u to vreme niko nije znao. Sumnjano je da je to hir tinejdžera, koji su se noću okupljali pored crkve, pekli pečenjake i „duvali“… Da je to nedelo satanističke sekte „Crna ruža“, koja je nešto ranije registrovana u Užicu. Pored izgorele crkve je neko zakopao živo kuče i krst okrenuo naopako. U to vreme Saborna „nova“ sevojnička crkva je osvanula sa panfletima na kojima je pisalo: „Smrt Popovima!“
Šta je moglo da se uradi da crkva ne sagori? „Crkva je bila zapuštena, trebalo je da se osvećuje, da se pale sveće, da se sastanu sveštenici, da ne čekaju da se desi šta je se desilo. U pitanju je sveopšta nebriga crkve i države i to je jedna od većih kulturnih tragedija posle Drugog svetskog rata, da izgori najstarija crkva u Srbiji, koja je prebrodila Prvi i Drugi srpski ustanak, balkanke ratove, oba svetska rata i da je ostala, a da je sada nebrigom izgorela i uništena. Sreća, da su deo ikonostasa „Carske dveri“, koji je slikao pop Simeon Lazović 1772 i 1779. i još dve ikone, sklonjena ranije na galeriji hora nove sevojničke crkve“, rekao je tada za TV5 istoričar umetnosti Zoran Jančić.
Posle požara 1996. godine, kada je crkva brnara izgorela, godine 2011. dobijena je saglasnost .Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva za rekonstrukciju. Rekonstruisana je 2012.godine. Rekonstrukciju su po projektu arhitekte Rajka Čubrića izveli stručnjaci Narodnog muzeja Užice, pod rukovodstvom višeg kustosa Slavice Stefanović. Radove je predvodio majstor Miroslav Brajović iz sela Roge, a koji su započeti 2. aprila 2013. svečanim osvećenjem temelja kome je prisustvovao episkop žički Hrizostom. Novi ikonostas uradila je Aleksandra Panović iz Sevojna. U porti crkve nalazi se stari spomenik poginulom u Prvom svetskom ratu.
Branislav Mlađenović: – “Snimljeno oko 1980. godine. Stanovao sam tada u Sevojnu i često sam išao u šetnju sa sinovima”.
