Nakon završetka školovanja u Beogradu, Vučko Goronjić vraća se u Užice, gde upoznaje tada već čuveni užički kafanski duet, Mile i Pero ( Mile Luković I Pero Vasiljević).
Tada nije bilo puno orkestara, uglavnom se radilo bez velikih ozvučenja i pojačala. U početku su nastupali po lokalnim užičkim kafanama i restoranima “Džakarta”, “Plaža”, “Zlatiborska noć”.
Vučko je u početku pevao i svirao kontrabas, kasnije bubanj… Nakon izvesnog vremena, Vučko nastupa samo kao pevač, a povremeno sa njima nastupaju i Milan Jeftić (bas gitara) i Jovica Mitrašinović (klavijature).
U to vreme kafane su bile pune, uvek se tražio sto više. Među gostima radnici, glumci, doktori, političari, fudbaleri. Ovaj orkestar se šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka izdvojio kao jedan od boljih orkestara u Užicu, a Vučko je slovio za najboljeg pevača narodne muzike u gradu u to vreme, po sećanju M.Jeftića, Rala basiste, Slobodana Muline , Ćorle basiste i drugih…
Na njihove svirke u Džakarti dolazila je cela druga smena iz fabrike Prvi Partizan, ostajalo se do zore, a radnici su kući išli da odmaraju do novog posla pa do ponovnog svraćanja u Džakartu.
Po nove instrumente i pojačala išlo se u Trst, jer u Jugoslaviji u to vreme nije imao gde da se kupi nova oprema. SHURE mikorfone su naručivali direktno iz fabrike “SHURE”. Ti mikfrofoni su naručeni 1969-te godine, a neki su i dan danas u funkciji i ispravni.
Tih godina Vučko je snimio i prvu sing ploču za Radio Beograd sa otpevanom starom narodnom i kafanskom pesmom “Koja gora Ivo”, u duetu sa tada malo poznatim pevačem Marinkom Rokvićem. Na ploči su svirali poznati muzičari – pokojni Miša Blam, Boki Milošević, violinista Carevac.
Vučko se oprobao i kao kompozitor i autor pesama zajedno sa svojom suprugom, Milevom Goronjić, koja je pisala tesktove. Već tada imao je nekoliko snimljenih singl ploča za Radio Beograd i Suzy. Nakon tih snimljenih ploča, Vučko Goronjić je imao brojne ponude da se preseli u Beograd, gde bi radio kao kompozitor. Međutim, odabrao je ipak Užice. Od 1979-te godine prestaje da s bavi muzikom.
Njegov sin Petronije Pjer Goronjić rođen je 1974. godine u Užicu. Veoma kratko pohađao je Muzičku školu, koju je ubrzo napustio, jer je želeo da bude fudbaler. Ali talenat koji je nasledio nije mogao da ugasi. Paraleno sa fudbalom, učio je da svira klavijature, bubnjeve i već tada nastaju prvi školski bendovi u Nadi Matić. Kasnije napušta fudbal i opredeljuje se samo za muziku, prvo kao bubnjar u rok grupi “Adastra”. Nakon toga dobija poziv od čuvenog uzičkog muzičara, Ilić Tadije -Tase, i njegovog ‘Plavog ansambla”. Tu se zadržava godinu dana, kao bubnjar i prateći vokal.
Kasnije se opredeljuje samo za pevanje i nastupa po klubovima, diskotekama, mahom van Užica (Beograd, Bosna, Crna Gora, Hrvatska). Izdvaja se kao dobar prateći vokal i dobija pozive da snima prateće vokale pevačima i pevačicama u studijima kod Nikole Šiptara, Miša Šosane, studijima u Beogradu, Kragujevcu (preko 200 snimljenih pesama kao prateći vokal).
Godine 2011 i 2012 dobija poziv da radi kao koncertni prateći vokal Nede Ukraden, Cece Ražnjatović, Ivane Selakov, Ane Bekute, Ace Lukasa. Sa njima nastupa tri puta u Beograskoj areni, nekoliko puta u Sava Centru i 2013 godine na čuvenoj beogradskoj “Marakani”.
Trenutno se ne bavi profesionalno muzikom, već više iz hobija radi kao studijski i koncertni prateći vokal. U vreme pisanja ovoga članka, Petronije je nastupao sa užičkim rok bendom “Živa vatra”.
