Ova kuća, je inače Užičanima poznata kao muzička škola „Vojislav Lale Stefanović”, građna je od 1934. Do 1936 godine, prema planu arhitktekte Miladina Prljevića, ona predstavlja jedno od tri ostvarenja ovog arhitekte . Pre kuće „Mališe Stefanovića“, Prljević je projektovao hotel „Palas“ i svoju privatnu kuću, koja je izgradnjom današnjeg Trga partizana srušna.
Istoričar umetnosti Gordana Lazić je napisala: „Stefanovića kuća je data u obliku jednostavne kubične mase, slobodno položena u prostoru, glatkih površina sa fino obrađenim detaljima. Ima prizemlje i jedan sprat. Oba nivoa su fiksirana profesionalnim pravougaonim okvirom, tamnije boje, dok je sprat naglašen ugaonim balkonom. Kao izraziti predstavnik Prljevićeve estetika, ova zgrada ističe racionalno i funkcionalno shvatanje arhitektura. Umesto obilja detalja, karakteristični su sklad i poporcija, sa harmoničnim komponovanjem mase. Funkcionalizam Prljevićeve generacije je u prvi mah kritičarima delovalo kao osiromašenje arhitekture, ispostavilo se da je redukcija arhitektonske plastike donela modernom izrazu uzdržanost, odmerenost i eleganciju.“
U periodu posle Drugog svetskog rata postojala je namera da se kuća Mališe Stefanovića sruši, međutim zahvaljujući njenoj specifičnoj ulozi za vreme rata vek joj je uz sanaciju temelja produžen i sačovana je do današnjih dana. Dokumentacija o uspeloj odbrani ove kuće čuva se u arhivu Narodnog muzeja u Užicu.
