Od nekadašnjeg srpskoga „Belog groblja“ danas postoji nekoliko oborenih spomenika. Među njima je i prvi spomenik koji je podigla užička opština zaslužnom Užičaninu, dobrotvoru Nikoli Nerandžiću. Tu su bili sahranjeni značajni Užičani umrli tokom 19. veka, Vojvoda Demir, njegova kćer, njegov pisar, ustvari svi preci najstarijih užičkih porodica, koje su živele Užicu u 18. i velikom delom 19. veka.
Ovo užičko pravoslavno groblje Užičani su nazvali „Belo“ zbog spomenika koji su se tu beleli, načinjeni od belog peščanika. Takav je bio i spomenik oca moje prababe Drage, Miliću Anđušiću, užičkom trgovcu. Zet moga dede „po babinoj liniji“ Neđeljka Jovanovića, užički sveštenik Dragoljub Jolović, preneo je nekoliko spomenika u portu crkve Svetog Marka, gde se i danas nalaze.
Do kraja Drugog svetskog rata Belo groblje je bilo ograđeno, imalo je uređen prilaz. Tokom okupacije bugarski okupatorski vojnici su od spomenika pravili zaklone, a iz raskopanih grobova pljačkali dragocenosti. Odlukom Gradskog narodnog odbora 1946, spomenici sa Belog groblja obarani su i korišćeni za ulične
ivičnjake.
Belo užučko groblje je potpuno uništeno početkom šezdesetih godina 20. veka izgradnjom vodovoda za taj deo Užica. Od Beloga groblja ostalo je nekoliko oborenih spomenika, među njima i Nerandžiću, koji tako oboren stoji i danas.
Danas je Belo groblje naziv za stambeni blok na Pašinovcu, između Solunske i Vojvođanske ulice. Na vrhu brega su pronađeni ostaci nekropole iz 14. i 15. veka i spomenik – stećak sa natpisom. U svom „Samoukom rukopisu“ užički hronolog Mihailo Radović napominje: „Mislim da će biti 1888. godine. Zabranjeno je kopanje naših umrlih stanovnika u Bjelom groblju i prešlo se na Dovarje.“
Mijodrag Drobnjaković U sred groblja napravljen rezervoar za snabdevanje vodom tog dela grada. Sećam se bageriste koji je kopao za rezervoar da je svaki čas skakao sa bagera i čeprkao po raskopanim grobovima. Vlasnici kuća iz okoline groblja su prilikom izgradnje istih, u noćnim satima odvlačili spomenje i trpali u temelje kuća. Neki se nisu libili da to rade i danju.
