Ove godine se navršilo 103. godina od početka Velikog rata. Želim samo da podsetim na jednu od heroina prvog svetskog rata, Ljubicu Čakarević, hrabru i lepu učiteljicu iz Užica. Posle tri i po godine ilegalnog rada, Ljubica je, da bi umakla Austrougarima, koji su za njom raspisali poternicu, u leto 1918. godine, morala da napusti okupiranu Srbiju. Sa još nekoliko ljudi, pod vođstvom vojvode Luneta, Ljubica je krenula put Solunskog fronta, da se priključi srpskoj vojsci. Posle 27 dana izbegavanja potera i zaseda, grupica izgladnelih, izmorenih, gotovo bosih ljudi, stigla je nadomak borbenih linija.
Usput su se nagledali spaljenih sela, vešala i leševa civila, koje su pobili Austrijanci, Mađari, Nemci i Bugari. Grupa se sa mukom i uz povremenu borbu probila s leđa kroz bugarske položaje i jedva izvukla živu glavu pred srpskim položajima. Tako je učiteljica Ljubica, po rečima vojvode Stepe i vojvode Mišića, postala „prvi vesnik porobljene Srbije na Solunskom frontu“. Za svoj ilegalni rad i ovaj dvadesetsedmodnevni podvig, Ljubica je odlikovana Zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“.
