Porodica Ječmenica je poreklom iz zlatiborskog sela Dobroselica. Krajem XIX veka u selu Drijetanj, gde se doselila jedna grana ove porodice, rodio se Radosav Ječmenica. Bavio se zemljoradnjom, a po povratku iz Prvog svetskog rata izučio je opančarski zanat. Po ratu se oženio sa Stojankom Ćitić. Dobili su kćerku i tri sina.
Milivoje Ječmenica – Ječak rođen je u Drijetnju 1919. godine, Milena 1922 godine, a Milosav 1924.godine. Po dolasku u Užice 1926. godine, rodio se najmlađi sin Rajko Ječnemica (u kupljenoj kući na plaži).
Milivoje je bio student pravnog fakulteta u Beogradu. Dušom se predao pokretu i revoluciji i jedan je od glavnih organizatora ustanka 1941.g na Zlatiboru. Milivoje je bio komandant partizanske Komande mesta Čajetina, a potom komesar Druge zlatiborske čete.Kada je napunio 22 godine, poginuo je u borbi kod Ljubovije 27.11.1941.
Milosav – Loso Ječmenica organizovao je užičku omladinu za ustanak. Po formiranju Druge proleterske brigade i posle prve uspešne akcije na Borikama, grupa hrabrih boraca dobila je zadatak da izvide teren zbog gomilanja četničkih snaga na ovim prostorima. U dnevniku Narodnog heroja Luna zabeleženo je da su 17. marta 1942. godine ovi borci zarobljeni i posle neuspešnog bekstva zaklani i bačeni u Drinu. Otac Radosav i mladi Rajko bili su zarobljeni i odvedeni na Banjicu.
Braća Milivoje i Milosav nisu zaboravljeni. Od 29.oktobra 1976. Četvrta osnovna škola nosila je ime Braća Ječmenica. I Rajko je vrlo mlad započeo svoj politički rad. Bio je član CK SK Srbije i član predsedništva Jugoslavije. Bio je predsednik savezne Komisije za zaštitu ustavnog poretka. Jedan od retkih Užičana koji je radio u uskom krugu Titovih saradnika. Ova fotografija podseća na braću Ječmenice.
