Na samom kraju šezdesetih i početka sedamdesetih u timu “Slobode” su igrali: Aranđelović, Novaković, Jokanović, Marić, Jokić, Dogandžić, Femić, Muratović, Gardić, Ivetić, Đurić, Jagodić, Đoković, Kutlešić, Cerović, Simović, Barjaktarević, Sljepčević, Knežević, Debeljački, Antić, Kačar i Vukašinović. Ovi fudbaleri i njihov trener Krešimir Arapović ostvarili su najveći uspeh koji je “Sloboda” postigla, takmičeći se u drugaligaškom društvu. U jesenjem prvenstvu “Sloboda” osvojila je prvo mesto.
I sve do dvadesetpetog kola prolećnog prvenstva bila je jedan od glavnih kandidata za prvaka Istočne grupe Druge savezne lige, odnosno, za osvajanje drugog mesta, koje takođe donosi učešće u kvalifikacijama za ulazak u Prvu saveznu ligu. “Sloboda” nije uspela da obezbedi plasman koji obezbeđuje učešće u kvalifikacijama, podelila je bodove sa kragujevačkim “Radničkim”, a utakmicu je na užičkom stadionu posmatralo 7000 gledalaca.
“Sloboda je tih nekoliko godina sa početka sedamdesetih imala veći izbor zaista veoma dobrih fidbalera, tako da su skoro svake godine po dva tri igrača menjala dres “Slobode” i odlazila u klubove prve lige ili u klubove Druge lige. “Sloboda” je na njihova mesta manje-više nepoznate fudbalere, neproverenih kvaliteta, koji su tek u dresu “Slobode” sticali afirmaciju…“
Nemanja Nešić: “Sve tri donje slike su iz 1980-tih,. Brane Veselinović u skoku je protiv Mogrena 1983, a ovo slavlje je povodom ulaska u II ligu 1980. Inače, uspeh o kome pričaš je iz sezone 1968/69, kada smo bili jesenji prvaci. Isti uspeh smo ostvarili i u narednoj 1969/70 sa trenerom Valokom, kada nam je za malo promakao ulazak u I ligu.”
