Međaj je deo Užica na desnoj obali Đetinje, od Plaže na zapadu, do klisure Grot na istoku. Najveći deo Međaja pripada MZ Centar. Delovi Međaja su: Jazovi, Musala, Metevište, Vašerište i Konjsko groblje, od kojih su samo Jazovi zadržali stari naziv.
U vreme starog Užica u Međaj se dolazilo preko Đulajića mosta, Kasapčića mosta i kamene Careve ćuprije, koja je bila na Koštičkom potoku, a porušena je 1862. godine. Kasnije je preko Đetinje izgrađeno još nekoliko mostova – Drveni, danas betonski most kod Musale, danas “Rakića most”, betonski most Kralja Aleksandra i gvozdeni železnički most kod Vašerišta. Pored parka Musala i Mejtefa za versku pouku dece i mladih, u tursko vreme bila je manja stambena mahala sa zanatskim radionicama tabane, vodenice, valjarice koje posle 1862. preuzimaju Srbi.
Fabrika Stojana Popovića izgrađena je 1868, a 1880. kožara Jovana Aćimovića. U Međaju su bile Zotovića kuća, kuće i vodenice Zrnjevića i Petrovića, kuća i kožarska radionica Aćimovića. Između dva rata ovde je podignuta radionica za popravku železničkih vagona “Železnička ložionica i kolnica”. Kroz Međaj je 1924. godine prošla pruga Užice – Višegrad tj. Užice – Sarajevo.
Tu su bili smešteni Higijenski zavod, zgrada Šumskog gazdinstva i Crvenog krsta Užica. Godine 1934. na Međaju je izgrađena Sokolana. Sve zgrade, sem Doma Crvenog krsta, porušene su sedamdesetih godina 20. veka, a razlog je bila kao izgradnja pruge Beograd – Bar, železničke i autobuske stanice.
“Buvljak” je otvoren 1994. Najpre na platou ispred Gradskog stadiona, a zatim je premešten na Međaj kod starog drvenog mosta, na desnoj obali Đetinje. Početkom 2000. pijaca je dobila današnje ime i izmeštena na mesto gde se i danas nalazi na platou kod Železničke stanice. Njome rukovodi JKP “Bioktoš”. Na užičkom „Buvljaku“ ima 199 tezgi i jedan kiosk. Lokacija i parking prostor glavni su problem sa kojima se susreću prodavci na robnoj pijaci u Međaju. Zbog čestih promene lokacije sve manji broj Užičana pazari na ovom mestu, na kojem je bilo poprilično puno kupaca.
