Užički istoričar Dragoslav Rile Bogdanović rođen je 1932 u Užicu u delu grada zv. “Klisura”. Rastao je Rile u posleratno doba kad se država gradila rukama, kad su mašine bile retkost. Davne 1947. godine, kao tek svršeni osnovac, ugledao se na starijeg brata i sestru, prijavio u brigadu i kao Titov omladinac gradio na radnoj akciji prugu Šamac-Sarajevo. Hteli su da ga kao premladog vrate sa akcije u Užice, ali on je bio uporan, snašao se i ostao. Kopao je s akcijašima tunel Vranduk, žuljevi su pucali, bilo je preteško, ali se dva meseca tu radilo i pevalo: „Juriš Ere na kubike za izgradnju republike“.
Gradio je sa zlatiborskom omladinom Jezero na Kraljevoj vodi. Sledećih godina na radnim akcijama 1948. gradio je magacin za potrebe JNA u Gorjanima, nastavio s izgradnjom beogradskog Hotela „Jugoslavija“. Sledećeg leta gradio je Studentski grad u Novom Beogradu, a 1950. obnavljao centar Beograda na Terazijama. Još čuva udarničke značke s akcija kojih se s nostalgijom seća. Jednom prilikom je rekao: “ Bilo je teško. Za mene je radna akcija bila tada nagrada, što su mi omogućili da doprinesem obnovi porušene zemlje. Druženje, sticanje znanja, upoznavanje gradova, doprinos napretku, sve to je mnogo značilo nama iz male varoši.”
U Užicu je završio Gimnaziju, a studije istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Predavao je istoriju u Užicu, bio upravnik Istorijskog arhiva, pa kustos u muzejima u Užicu i Banjaluci, te direktor mauzoleja na Oplencu i Karađorđevog konaka u Topoli. Kao upravnik arhiva tražio je od saradnika da više rade, nailazio na ozbiljan otpor. Morao da se brani od političara kojima su se ti saradnici žalili. Kao kustos detaljno je objašnjavao grupama o muzejskim postavkama kroz koje ih je vodio. Bio je jedan od najboljih užičkih profesora istorije. O starom užičkom naselju “Klisura” objavio je knjigu, koja je sa dopunama izašla u tri izdanja.
Ideja da se sačuva uspomena na stanovnike dela Klisure tj. nekadašnjeg Druma- Prestolonaslednikove ulice, javila se takođe istoričaru Užičaninu Aleksandru Kalu Spasojeviću. Njegova porodica je stanovala u gornjoj ulici od 1837 do 1945. godine. Kalu zdravstveno stanje nije dozvoljavalo da napiše knjigu, živeo je u Beogradu i imao je problema sa vidom, “žutom mrljom”. Pozvao je svoga dobrog prijatelja, kolegu Rila Bogdanovića, rođenom u Klisuri, da ostvari njegovu ideju i odiseja “Užička klisura” uz pomoć istoričara iz Istoriskog arhiva Mula Čarapića o ovom užičkom toponimu i njegovim stanovnicima je započeta. Do sada su objavljena tri izdanja sa dopunama.
