“Nešto najbolje u muzici Balkana je užički Big bend orkestar Dejana Petrovića”. P.Kovačević
Trubački orkestri u užičkom kraju su se pojavili negde na prelazu iz 19. u 20. vek, kada je tursku zurlu zamenila truba. Trubu su doneli vojni trubači koje su zvuci trube podsećali na dane vojevanja. Tako je truba postala omiljeni narodni istrument u užičkom kraju. Zatim su nastali orkestri samoukih trubača, koji su najčešće imali jednu ili dve male trube, dva polu basa – tenora. Napredniji su imali bas trubu i bubnjara. Nastupali su na vašarima, tako su trubači brzo postali traženi od naroda.
Na prostoru užičičke opštine u vremenu između dva svetska rata postojali su trubački orkestri u Dubokom, Gubin Dolu, Karanu i Drežniku. Većoj popularnosti trube doprinosi ideja potekla iz “Ilustrovane politike”, Sabor u Guči 1961. godine. Trubači iz užičkog kraja su počeli nastupati u Guči od sledeće godine, a od 1974. i na Zlatiboru, na Predtakmičenju trubača zapadne Srbije za učešće na Saboru. Ova dva sabora uticali su da se formira veliki broj trubačkih orkestara u užičkom kraju. Tokom više od pedeset godina održavanja Sabora u Guči, šestorica vođa orkestara dobili su “Majstorsko pismo”, priznanje uvededeno 1990. Majstori trube postali su Milivoje Stanimirović, Boško Ostojić, Milovan Babić, Tatomir Nikolić, Milovan Mićo Petrović i Dejan Petrović.
U mnogim orkestrima sviraju dve do tri generacije iz jedne porodice, bliski rođaci, komšije. Najpoznatiji trubački orkestari iz Užica i okolnih sela Krvavaca, Zlakuse, Karana, Drežnika, Dubokog su orkestri Milovana Milićevića, Milutina Jezdovića, Mitra Lazovića, Dejana Petrovića, Dragana Ignjića, Ivana Jovanovića, Milivoja Stanimirovića, Milovana Babića, Mirka Šunjevarića, Boška Ostojića, Zorana Šunjevarića, Veljka Ostojića, Brana Ćatića, Rada Petrovića, Branka Ostojića, Velja Lazovića, Miša Čelikovića…
Od svih trubačkih orkestara iz užičkog kraja može se izdvojiti trubački orkestar ili Veliki orkestar (Big bend) Dejana Petrovića. Da pogledamo Dejanovu karijeru. Rođen je 1985. godine u selu Dubokom, kod Užica, u porodici muzičara, kao naslednik poznatog srpskog trubača, Miće Petrovića, zajedno sa bratom Darkom kao četvrta generacija trubača. Trubu je prvi zasvirao Dejanov pradeda Tanasije, koga je nasledio Danilo, a Danila sin Mićo. Dejan je, u svojoj šestoj godini, prvi put zasvirao na pozornici, a već kao dvanaestogodišnjak je imao svoj, mladi orkestar. Sa šesnaest godina ostaje bez oca i samo sa puno truda i zalaganja, uz pomoć i podršku brata Darka i ostalih članova benda, osvaja prestižne nagrade. Sa orkestrima Dejan Petrović počinje da nastupa od 1996. godine, čiji je osnivač i mentor bio Mića Petrović. Na čelu sa Dejanom Petrovićem, grupa golobradih dečaka, od svog prvog učešća na takmičenju, kreće sa osvajanjem nagrada i započinje dug put ka vrhu. Na Saboru trubača u Guči proglašen je za najbolji orkestar mladih 1998. i 2000, a 1999. osvojio je “Prvu trubu mladih”. Nagradu za najizvornije muziciranje osvojio je 2002, najbolji orkestar bio je 2003, “Zlatnu trubu” osvojio je 2005. i 2009, “Prvu trubu sabora” 2009; na 50. jubilarnom Saboru 2010. Dejan Petrović je osvoio “Zlatnu trubu”, a njegov orkestar proglašen za najbolji trubački sastav. Na prvom Srpsko – bavarskom festivalu bleh muzike u Minhenu (Terezijanvize) 2004, osvojio je “Prvu trubu”. Proglašen je za najmlađeg majstora trube 2006, kad je dobio “Majstorsko pismo”.
Posle toga Dejan je rešio da napravi nešto drugačije i unapredi svoj klasični trubački orkestar. Prvobitnoj postavi duvačkih instrumenata priključuju se klavijaturista, bubanjar, perkusije i ženski vokal, kada nastaju prvi koraci Big Band-a Dejana Petrovića i stvaranje potpuno novog zvuka. Debitantski nastup bio je već u jesen iste godine na „Etno Fest”-u, u Novom Sadu. Sa radom se nastavilo, neki članovi su se izmenili, ali je ostao dobar zvuk i ono po čemu je ovaj bend prepoznatljiv.
Ekipi se 2007. godine priključuju gitara i muški vokal, a ubrzo za tim održava se i prvi „Kustendorf Festival”, gde je bend trebalo da nastupi. Tek od tog nastupa i pojavljivanja u Drvengradu kreće pravi uspon Big Band-a. Dejan Petrović Big Band sada u svojoj postavi ima još i bas gitaru, brojne nastupe iza sebe i sve potencijale da osvaja publiku širom sveta. Na prvom međunarodnom takmičenju trubačkih orkestara u Užicu 2010. osvojio je “Prvu trubu sveta”.
Pošto su, tako reći, osvojili sve nagrade koje su mogli, Dejan sa svojim orkestrom, 2010. godine odlučuje da prekine sa takmičenjem na Saboru i tako ustupi mesto novim, mladim orkestrima. Širom sveta je poznat po izvođenju srpske tradicionalne muzike, koju često kombinuje sa totalno suprotnim, modernim elementima i da pored autorske muzike koju radi sa svojim bendom, u repertoaru imaju mnoštvo stranih obrada i internacionalnih numera, čija je interpretacija veoma autentična, zahvaljujući samoj koncepciji benda, odnosno spoju instrumenata koji ga čine.
Učestvovao je na svim većim, domaćim muzičkim festivalima i nebrojeno puta je predstavljao Srbiju, na raznim svetskim sajmovima, sportskim i kulturnim događajima, festivalima, i to uvek sa velikim uspehom. Nastupali su: u Londonu, Torontu, Moskvi, Atini, Solunu, Milanu, Torinu, Trstu, Briselu, Pragu, Cirihu, Skoplju, Sofiji, Bukureštu, Ljubljani, Sarajevu i drugim svetskim gradovima. U dvoranama – veliki koncert u Sava Centru, u Beogradu, zatim u beogradskoj Areni i hali Milenijum u Vršcu. Na gradskim trgovima u Negotinu, Kraljevu, Banja Luci. Na takmičenju u Banjaluci dodeljen mu je “Oskar popularnosti Republike Srpske” za 2008 i 2009. Nastupali su u Svilajncu, Paraćinu, a veoma uspešni koncerti su bili na festivalima Guča i Beer Fest u Srbiji.
Dejanov Big bend ima snimljenih 4 CD-a: 1 Orkestar Dejana Petrovića, 2 Ruža vetrova, 3 Udahni duboko i 4 Truba Libre.
Dejanov orkestar je nastupao na brojnim kulturnim i humanitarnim manifestacijama i festivalima u zemlji i inostranstvu, nešto je najbolje u srpskoj muzici što dolazi iz Užica.
