Nekada, ispod nekadašnje Zelene pijace zvana Tabana, koja je bila na mestu gde je danas hotel zv. “Sivonja”, seljenjem Stočne pijace zaživeo je stari toponim “Međaj”. Međa između seoskog i gradskog, koji su se tu sastajali radi trgovine. Tu u Međaju. U istom pravcu bila je ambulanta za radnike tekstilne fabrike.
Od današnje Železničke satnice na mestu gde je bila montažna ispostava policije za pratnju vozova, ulicom pored Tešića kuće, pored mostića i preko mostića na jazu, bio je kolosek za vagonete kojima je prevožen ugalj za Tkačnicu. Ugalj je istovaran na industriskom koloseku. Kad se pređe preko mostića bila je mala krčma, koju je držala od 1935. godine ćerka kafedžije Slavka Gogić.
Sa druge strane, prema današnjoj železničkoj stanici, bilo je dvorište, tada poveće dvorište Zrnjevića, gde je svakdnevno bilo na desetine volujskih kola, kola sa konjskom zapregom pomeljara, koji su čekali na red, pa i noćevali pod kolima ili u sobi za vodeničke radnike, gde su se Zrnjevići igrali sa vršnjacima. Baš tu blizu, gde je sada zgrada pošte kod Železničke stanice, bila je kuća, velika kuća, jedna od najstarijih kuća u Užicu i iz turskih vremena – Zotovića kuća.
