Stadion “24. septembar”, tokom šest decenija postojanja, ugostio je sve najbolje klubove i igrače bivše Jugoslavije i na kome su prve fudbalske korake napravili Radomir Antić, Nemanja Vidić, Milovan Đorić i Srboljub Stamenković… Od 100 najvećih fudbalskih klubova na prostorima bivše Jugoslavije, svi su igrali na ovom stadionu. Od 100 najpoznatijih i najboljih fudbalera bivše Jugoslavije preko 90% je igralo na ovom stadionu. “Crvena zvezda” i “Partizan” igrali na njemu preko 20 puta. Najveća poseta je bila 18.000 gledalaca na meču Kupa Maršala Tita 1967. protiv Crvene zvezde. Godine 1979. dogodio se požar na stadionu, kada je izgoreo deo zapadne tribine i uništena klupska arhiva. 1980. godine urađen je projekat stadiona koji je trebao u konačnoj fazi da ima reflektore i kapacitet 20.000 sedećih mesta.
Ipak, priču o Užičkom gradskom stadionu “Begluk” započnimo od samog početka.
Jedna od prvih radnih akcija koja nije imala veze sa obnovom porušenog grada, pruge, mostova i puteva, bila je izgradnja stadiona u Begluku. U toj radnoj akciji Užičani su „vežbali“ za brojne radne akcije, koje će uslediti u celoj Jugoslaviji u sledećih 40 godina života u Socijalističkoj Jugoslaviji. Tek formirana vlast u oslobođenom gradu, predvođena sportskim entuzijastom i velikim navijačem “Slobode” Vojimirom Vojom Bojovićem, prvobitno je razmatrala mogućnosti dogradnje i adaptacije stadiona u Krčagovu. U tom delu Užica se fudbal jedino i igrao pre Drugog svetskog rata, jer je današnja lokacija stadiona bila mesto za odlaganje smeća, viškova zemlje i sl. Gradnja stadiona je počela aprila 1946. godine, a nezvanično je otvoren 9. juna 1946, prijateljskom utakmicom Slobode i Slavije iz Sarajeva, dok je zvanično otvaranje imao 24. septembra 1946. u prijateljskoj utakmici protiv Partizana, a po tom datumu (oslobođenje Užica u Drugom svetskom ratu) stadion je i dobio ime.
Sredinom pedesetih godina prošlog veka, u sklopu postojeće zapadne tribine izgrađene su svlačionice i ekonomati, koje su ostale do 2010. godine. Osim toga, urađena je polovina severne tribine, koja je bila u upotrebi do 1980. godine. Istočna tribina stadiona je do iste godine bilo mesto za najbučnije navijače “Slobode” i Užičani su je nazivali “topole”, jer se iznad nje prostirao red topola.
Stadion tokom 60-tih godina nije mnogo menjao svoj izgled. Značajnije izmene nastupile su 1973. godine, kada su održane MOSI igre u Užicu i kada je za potrebe tog takmičenja bilo neophodno proširiti stazu za atletičare (koja je bila od šljake). Tada je stara zapadna tribina skraćena za šest redova. Godine 1977. urađena je velika rekonstrukcija samog terena, kada je pomeren za 4 metra desno gledajući sa Zapadne tribine. Ulaskom “Slobode” u Drugu ligu, 1980. godine, usledila je brza i do tada najveća rekonstrukcija stadiona, postavljene su betonske tribine na južnu i istočnu stranu, izvršeno zatvaranje severne tribine. Time je Užice dobilo moderan sportski objekat, koji je bio kapaciteta oko 11.000 gledalaca. Radovi na drugom nivou istočne tribune počeli su 1989. godine, kada su postavljeni temelji. Prvi elektronski semafor postavljen je 1990. godine.
Nakon plasmana FK Sevojno u Superligu Srbije, Sevojno i Sloboda Užice su spojeni u jedan klub, Sloboda Point Sevojno, i zbog toga je stadion bio kompletno renoviran, da bi mogao da zadovolji kriterijume za igranje superligaških utakmica. Izgrađena je nova zapadna i severna tribina, istok i zapad su bili rekonstruisani, a vrednost radova je bila 220 miliona dinara. Na zapad (2650) i istok (3348) su postavljena sedišta, pa na stadionu ukupno ima 5998 sedećih mesta i sa stajaćim mestima na jugu i severu stadion ima kapacitet za oko 15 hiljada gledalaca. Renovirani stadion “Begluk” je zvanično otvoren 21. avgusta 2011. prvenstvenom utakmicom Slobode PS i Partizana, a domaćin je pobedio sa 2:1.
