Nemačka komanda je naložila presedniku tadašnje užičke opštine Andriji Mirkoviću da izgradi kupatilo za nemačku vojsku. Andrija je rešio da zgradu kupatila napravi na Đetinji, ustvari u delu između njena dva kraka koji su se odvajali nešto niže starog betonskog železničkog mosta ispod Staroga grada. To mesto je bilo u voćnjaku preko puta Tkačnice. Zgrada je bila brvnara u alpskom stilu, jedinstvena do tada Užicu. Kada su dizani rogovi, napravljen je svečani ručak koji je zabeležio užički hroničar sa fotoaparatom Ilija Lazić i tako je ovaj događaj ostao zabeležen. Na fotografijama se vidi kako je taj deo grada izgledao, kako su izgledali okupatorski, nemački, srpski i bugarski oficiri, i njihovi službenici tada u Užicu. Vidi se i preduzimač koji ne sedi u delu sofre gde su sedeli nemački okupatori, već je sa seljacima koji su izgradili zgradu…
Ilija Lazić se se spusti dvadesetak metra niže nizbrdo od “ćirine pruge” i napravi još jednu fotografiju mesta gde su Nemci izgradili “Alpsku kuću”. Pre nego im se pridružio kod samog ulaza kod platice srete prijatelje konobare iz kafane “Pariza”, koji su tu točili pivo u krigle, on izabra trenutak i stisnu par puta dugme na “Lajki”.
Tek tada primeti u debelom hladu velike lipe, kod samoga jaza brojne sastavljene stolove, tu su sedeli nemački oficiri i njihovi gosti. Snimio je za gradsku istoriju njihovih par fotografija.
Kada su dizani rogovi kupatila na slavlju su se okupili svi tada važni u okupacionoj vlasti te 1943. godine u Užicu. Ove fotografije koje je snimio užički hroničar sa fotoaparatom nikada do sada nisu objavljene. Nekoliko godina sam imao prilike da istražujem po malom delu Lazićeve zaoostavštine koju je sačuvao njegov sin i unuka Katarina. Tada sam shvatio domentarnu vrednost ovih probranih fotografija:
U drugoj polovini 1943. odigrali su se mogi značajni događaji. Kapitulirala je Musolinijeva Italija i tako se raspao savez Rima i Berlina. Titove jedinice razoružala je desetak italijanskih divizija i tako oslobodila skoro celu Istru, Slovenačko primorje, Dalmaciju, Hercegovinu, Crnu Goru, Sandžak i zapadni deo Makedonije. Stvorene su nove slobodne teritorije u Bosni, Hrvaskoj i Sloveniji. Titove jedinice su imale preko 300.000 boraca svrstane u 27 divizija, osam samostalnih brigada, 123 partizanska odreda, 11 samostalnih bataljona, niza manjih jedinica i oružanih grupa. Na području Jugoslavije je bilo 700.000 okupatorskih vojnika što je dalo popriličan doprinos borbi Saveznika.
Angloamerički saveznici su bili pred Rimom. Crvena armija je nastupala na Zapad ka Berlinu… U Bosni u varošici Jajcu, 29. novembra je održano drugo zasedanja Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije. Udareni su temelji budućoj Titovoj Jugoslaviji. Kralju je zabranjen povratak u zemlju, vladi u izbeglištvu oduzeta su sva legitimna parva da predstavlja Jugoslaviju. Umesto izbegličke vlade obrazovan je Nacionalni komitet oslobođenja, koji je stekao pravo da u zemlji i inostranstvu predstavlja Jugoslaviju kao legitimna vlada. Titu je dodeljeno zvanje maršala Jugoslavije.
Kada je izgrađeno kupatilo često se događalo da neko sa Zabučja prema njemu ispali po koji metak, najverovatnije četničke trojke koje su dolazile tada do okoline Užica, i tako “zagorčavali život Nemcima”. Partizanske jedinice su bile daleko u Bosni.
