Neki Drežničku gradinu nazivaju planinom, a drugi brdom. Nalazi se u zapadnoj Srbiji, u užičkom kraju, između Užica i Požege. Kada se krene od zaseoka Tešići do Zaboja, a odatle stenovitom stazom prema vrhu, stiže se na vrh Drežničke gradine na 931 m nadmorske visine. Ovaj vrh je poseban vidikovac, vidi se u punom krugu od 360 stepeni. Od svih gradina u okolini Užica, Drežnička sadrži najviše istorije, zato se tu nalazi mala kamena piramida, spomenik, partizanima izginulim u avgustu 1941. godine u borbi sa Nemačkim okupatorom.
Bio je to prvi veći sukob partizana i Nemaca u Užičkom kraju u Drugom svetskom ratu. Okupator je hteo da zaustavi širenje partizanskog pokreta, Komandant nemačkog prvog bataljona 724. puka u Užicu, major Kening, pripremio je plan napada na Prvu užičku četu, koja se ulogorila na Drežničkoj gradini. Kada su ih otkrili, nemački vojnici su, sa srpskim i šiptarskim žandarmima, u rano jutro 18. avgusta opkolili partizansku četu, koju je sačinjavalo 42 borca pod komandom Slobodana Sekulića. Oba voda Prve čete su sa vrha Gradine uzvratili na napad, izašli iz obruča i povukli se prema Zlatiboru.
Poginulo je šest partizana, a tri su ranjena. Među ubijenima su bili Ljubiša Vesnić, sekretar Okruužnog komiteta SKOJ-a, Isidor Baruh i Milan Mijalković Čiča, instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju. Njih dvojica su proglašeni za narodne heroje.
U povratku sa Gradine nemački vojnici i šiptarski žandarmi su u znak odmazde palili kuće, uzimali taoce, njih 18 koje su streljali, a potom obešeni na ulasku u selo kraj Zlakuške rampe. Borci izginuli na Drežničkoj gradini sahranjeni su u vreme užičke republike 2. oktobra 1941. godine.
