Vozić, koji saobraća kanjonom Đetinje delom nekadašnje ćirine pruge, omogućio je Luna park “Obilić”. Ovaj luna park je par decenija omiljena zabava Užičana. Malo sam istraživao da bih odgovorio na pitanje kada je prvi luna park došao Užice, i kako je to izgledalo.
Prvi luna park je stigao u Užice 1936. godine i bio je postavljen na vašerištu “Tabana”, pored istoimene česme. Ringišpili su privukli najviše pažnje Užičana. Veliki za odrasle sa korpama i manji dečiji, na kojima, slušajući “ringišpilsku muziku”, užička deca su mogla da jašu lakirane drvene konje, lavove, labudove, žirafe, slonove, da voze čamce i automobile koji lete.
Iste 1936. godine Užice je posetila čuvena “Panorama svjetskih događaja”, smeštena pod jednim pravouglim šatorom. U unutrašnjosti ove platnene “hale” bili su poređani mali, kao na brodskim kabinama, okrugli prozori, kroz koje su Užičani mogli da vide te “najnovije” iz “bliže povesti uhićene” događaje, prenesene na obojene crteže, nacrtane rukom nekog nepoznatog umetnika, čije je likovno stvaralaštvo dostezalo do “nivoa” naivne retuširane “bojadisane” fotografije. Ipak, mora se priznati da je najnovija senzacija “Panorame” bila u tome što su se ti “povjesni događaji”, svakako pomoću specijalnih sočiva, mogla videti trodimenzionalno, pa je taj optički efekat kod svih gledalaca izazvao pravo divljenje. A što se tiče same aktuelnosti ovih “noviteta” ne bi se moglo reći da su išli u korak sa vremenom, jer su, između ostalog, prikazivali “umorstvo” nadvojvode Ferdinanda, propast broda “Titanik”, ili potpisivanje Versajskog mira. Prosto rečeno, bila je to prava mala revija, ali, na žalost, prilično obajaćenih senzacija, s obzirom da smo tada već bili duboko zašli u četvrtu deceniju dvadesetog veka.
Među ringišpilima, koji su gostovali na užičkom vašerištu pored česme “Tabana”, najveći je bilo onih sa korpama, a svaka vožnja “stajala je samo jedan dinar”. Dok još nisu bili izmišljeni oni ringišpili koje je pokretala struja ili sopstveni benzinski motor, na Tabani su se viđali samo “modeli” koji su se okretali uz pomoću konjske ili ljudske snage. U krovu ringišpila, iza svake krovne kružne grede, o koju su bile obešene korpe, kako se na ringišpilu zovu sedišta, nalazio se po jedan gurač, koji bi na znak pištaljkom ili rogom otpočeo da trči po okrugloj “pisti”, gurajući ispred sebe veliku drvenu gredu. “Uživaoci vožnje na ovim vrteškama mogli su, bez obzira na prilično jaku muziku sa vergla, lepo da čuju brzi bat tih ringišpilskih – živih motora”. Tako iz godine u godinu, s proleća ili jesni, na prostoru užičkog vašerišta “Tabane”.
Kada je pravljen Trg, a pijac preseljen na “Tabanu”, luna parkovi, varijetei i cirkusi su dobili mesto na Međaju, ispred Ćizovine. Vrteli su tu ringišpili, razapinjane su razne cirkuske šatre, iza njihovih platnenih zidova krila su se mnoga “čuda dvadesetog stoleća” koja su bila tu, takoreći na dohvat ruke, ukoliko je u džepovima žitelja starog Užica zveckao “samo jedan dinar”.
Sem ovih “čudesa” na ovom posleratnom užičkom vašerištu su gostovali i razni ringišpili sve do kasnih osamdesetih godina dvadesetog veka. Tamo gde je danas Zeleni pijac, kada je preseljen užički otpad dole kod mosta za Adu, krajem šezdesetih, sedamdesetih godina bio je stalni luna park na kome je ringišpil držao poznati Makso, drug Aca Dejovića, najpoznatijeg i najačeg Dovarjaša.
