Kad se krene prema severu sa Kraljeve vode, posle tri kilometra stiže se na “Oko”. Tu je 1930. godine bilo nekoliko drvenih koliba, koje je podigao prota Radosav Simić, koji je tu leti povodio vreme sa porodicom i prijateljima.
Godine 1932. Centralni beogradski higijenski zavod na Oku je podigao 4 zgrade za letovanje dece, sa zgodnim bazenom sa tuševim. Letovalište je imalo elekrično osvetljenje i vodu koja je sa izvora izbacivana pumpama. Sve do Drugog svetskog rata u odmaralištu je boravilo i do 400 dece u tri smene. Početkom školske godine odmaralište je zatvarano, ali su tokom zimskog raspusta tu boravili učenici beogradskih škola, učesnici kursa smučanja.
Iste godine na Oku je počela da radi kafana Miloša Stretenovića, kome je prota Simić izdao pod zakup jednu drvenu zgradu. Od 1934. zakupac je bio Zdravko Jermić, koji je imao i nekoliko koliba koje je iznajmljivao.
